| استفاده از الگوریتم ژنتیک در تعیین جانمایی بهینه حسگر به‌منظور افزایش پوشش شبکه توزیع آب |
| کد مقاله : 1164-IWWA |
| نویسندگان |
|
محمدرضا نجارزادگان1، رامتین معینی *2 1گروه مهندسی عمران، دانشکده عمران و حمل و نقل، دانشگاه اصفهان 2استادیار دانشگاه اصفهان |
| چکیده مقاله |
| در حالت کلی شبکه‌های آبرسانی به‌منظور ارائه آب به مصرف‌کنندگان مختلف با کیفیت و کمیت مناسب طراحی می‌شوند. ولیکن مجموعه وسیعی از تهدید‌ها می‌تواند باعث کاهش امنیت شبکه آب و نارضایتی و حتی باعث آسیب‌رساندن به مصرف‌کنندگان شود. برای نمونه شبکه‌های توزیع آب شرب مستعد انتشار آلودگی‌هایی با منشا‌های مختلف اعم از آلودگی عمدی یا غیر‌عمدی می‌باشند که موجب به خطر افتادن سلامت مصرف‌کنندگان و محیط زیست، قطعی آب و شیوع بیماری‌ها می‌شود. بدین منظور لازم است که ابتدا وجود آلودگی تشخیص داده شود. به عبارت دیگر باید، انواع آلودگی‌های احتمالی منتشر‌شده در شبکه توزیع آب، بررسی و پایش شود تا علاوه‌بر جلوگیری از عواقب انتشار آلودگی، از هزینه‌های ناشی از تصفیه‌های مکمل آب جلوگیری شود. از‌جمله روش‌های پایش‌کیفی شبکه‌های توزیع آب وکنترل و اطلاع‌رسانی سریع ورود آلاینده‌های مختلف می‌توان به استفاده ازحسگر‌های تشخیص آلودگی‌ها اشاره نمود. در این راستا لازم است که جانمایی بهینه حسگرهای تشخیص آلودگی تعیین شود. در این تحقیق، تعداد حسگرهای کیفی، به‌منظور افزایش میزان‌پوشش در شبکه توزیع آب در الگوهای مصرف مختلف تعیین می‌شود. بدین‌منظور، از ارتباط مدل شبیه‌ساز و تحلیل کیفی EPANET و الگوریتم بهینه‌سازی ژنتیک استفاده می‌شود. به‌عنوان مطالعه‌موردی، شبکه لی و دینینگر در حالت استفاده از یک حسگر در الگو‌های‌مصرف متفاوت، انتخاب و عملکرد روش‌پیشنهادی بررسی می‌شود. بررسی نتایج نشان‌دهنده آن است که میزان‌پوشش شبکه لی و دینینگر، در حالت یک حسگر در یک الگو‌مصرف مقدار70 درصد و در حالت دو الگو‌مصرف مقدار50 درصد می‌باشد. |
| کلیدواژه ها |
| شبکه آبرسانی، پایش‌کیفی، منبع‌آلودگی، مکان‌یابی حسگرها |
| وضعیت: پذیرفته شده |